Nu de inflatie langzaam normaliseert, is het tijd om de balans op te maken. Hoe hebben de verschillende beleggingscategorieën het in de afgelopen periode, met hoge inflatie, gedaan? Niet in nominale zin, want dat weten we ondertussen wel, maar in reële zin. Ofwel, het behaalde nominale rendement geschoond voor de algehele prijsstijging over die periode. Uiteindelijk wil immers iedereen een belegging die de koopkracht verbetert.

Meestal worden beleggingsresultaten uitgedrukt in nominale termen. En daar is op zich niks mis mee. Zeker in periodes waarin de inflatie laag en stabiel is. Nou is dat de laatste jaren niet meer zo vanzelfsprekend. Beleggingsresultaten in reële termen kunnen een heel ander beeld schetsen. Veilige beleggingen blijken, na aftrek van inflatie, toch niet zo veilig te zijn.

Neem nou een oude vertrouwde (bank)spaarrekening. De ultieme veilige belegging zou je denken. Nou niet bepaald in reële termen. Want wie de afgelopen 5 jaar in de eurozone enkel spaarde, heeft gemiddeld genomen in reële termen bijna 15% in koopkracht ingeboet. En toen er in 2022 een abrupt einde kwam aan een decennium van extreem lage kapitaalmarktrentes, hebben ook de ‘veilige’ Nederlandse staatsobligaties fors in (reële) waarde ingeteerd. Een belegging in Nederlands schuldpapier leverde in reële termen een verlies van maar liefst 30% op in de afgelopen vijf jaar.

Wereldwijde aandelen wisten de inflatie gelukkig wel te verslaan. En hoe! De afgelopen vijf jaar noteert het reële rendement op aandelen bijna 6% (hedged in euro’s), ver boven het langjarig gemiddelde. Daarmee lijken aandelen het passende antwoord op hoge inflatie. Maar helaas gaat deze vlieger niet altijd op. Want historische data laat zien dat het ten tijde van een stagflatieperiode (hoge inflatie en lage economisch groei, zoals in de midden jaren ’70, en begin jaren ’80 van de vorige eeuw) aandelen juist zeer kwetsbaar zijn. Het kan dan velen jaren kan duren voordat reële verliezen zijn goedgemaakt. Ook rond het uiteenspatten van aandelenzeepbellen zijn de reële rendementen voor lange tijd negatief. Ter illustratie: een investering van €100 eind 1999 in een wereldwijd aandelenmandje kwam pas na 15 jaar in reële termen boven water.

Dit laat eens te meer zien dat traditionele portefeuilles die voornamelijk bestaan uit nominale obligaties en aandelen, uitermate kwetsbaar zijn. Dit type portefeuilles hebben er dan ook veel aan te winnen om inflatiegerelateerde beleggingen op te nemen. Want hoewel geen enkele belegging een 100% inflatiehedge biedt, kan het toevoegen van verschillende ‘reële’ beleggingen de inflatiebescherming van een traditionele portefeuille wel sterk verbeteren. Denk hierbij aan real assets, zoals vastgoed en infrastructuur, maar ook aan inflatie-gerelateerde obligaties of grondstoffen. Binnen die laatste categorie is met name (fysiek) goud recentelijk weer populair onder beleggers.

Beleggingen met een duidelijke link met inflatie bieden beleggers de mogelijkheid, in ieder geval ten dele, mee te profiteren mocht inflatie plots weer de kop op steken. En met de nieuwe presidentstermijn van Donald Trump is de inflatiegeest nog altijd niet terug in de fles. Dit bleek maar weer toen deze week Amerikaanse inflatiecijfers hoger uitvielen dan verwacht. En met naderende importheffingen, handelsoorlogen en andere geopolitieke onrust zal ook in de komende periode de inflatie eerder aanwakkeren dan afremmen. Wees dus goed voorbereid!