Nog één rapport, nog één overleg, nog één scenario-analyse. Beleggers zijn verslaafd aan informatie. We denken dat méér informatie leidt tot betere beslissingen. Maar vaak leidt het alleen tot uitstel, verlamming, verwarring en schijnzekerheid. Dat noemen we de information bias.

Ook institutionele beleggers hebben hier last van. Hele teams zijn bezig met onderzoek waarbij stapels rapporten en analyses het gevolg zijn. Commissies vergaderen urenlang, steeds gevoed door meer en meer documenten. En aan het eind? Vaak volgt dezelfde conclusie die je eerder ook al had kunnen trekken, of er ontstaat juist nog meer uitstel.

Maar informatie verzamelen voelt productief en is vaak ook vereist. Het is een manier om onzekerheid te bezweren en noodzakelijk om goede onderbouwde beslissingen te kunnen nemen. Maar hier zit een grens aan. Meer is niet altijd beter. En zeker voor beleggers geldt: de toekomst is per definitie onzeker. Geen enkel datapunt verandert dat fundamentele feit.

Het gevaar van het blijven verzamelen van informatie zit in drie dingen. Ten eerste: besluiteloosheid. Ook wel analysis paralysis genoemd. De zoektocht naar de ‘perfecte’ keuze zorgt ervoor dat beslissingen eindeloos worden uitgesteld. Ten tweede: meer ruis in het besluitvormingsproces. Een overvloed aan informatie bemoeilijkt het onderscheid van wat écht belangrijk is. Ten derde: schijnzekerheid. Meer informatie geeft het gevoel van controle, maar het is maar de vraag of dat echt zo is.

Een recent voorbeeld zijn de effecten van de handelsoorlog. Welke importheffingen gelden voor alle landen en hoe zullen die in de toekomst veranderen? Welke landen en sectoren worden het zwaarste getroffen? Wat is het effect op de winstmarges van bedrijven? Enzovoort. We verzamelen eindeloos analyses, maar de daadwerkelijke effecten op detailniveau blijven onvoorspelbaar door de complexiteit van verbanden en mogelijkheden.

De remedie? Accepteer dat informatie asymptotisch werkt: na een bepaald punt voegt extra data nauwelijks nog waarde toe. Focus op de hoofdlijnen en bouw ruimte voor onzekerheid in. Werk verschillende scenario’s uit die op hoofdlijnen de situatie beschrijven. Vaak komt dit neer op een specifieke schok op de aandelenmarkt, los van de exacte oorzaak en context. En zorg voor een robuuste beleggingsportefeuille die tegen een stootje kan.

En stel deadlines in voor beslissingen om een conclusie af te dwingen. Dus de volgende keer als je denkt: “Laten we nog één analyse afwachten”, stel jezelf de vraag: wil ik écht meer weten, of stel ik het besluit gewoon uit?