Het gaat niet goed met de wereld. De stroom berichten over oorlog, polarisatie en een veranderend klimaat is schier eindeloos. Soms is er een data-wetenschapper die betoogt dat we er beter voor staan dan we denken. Toch kan dat het crisisgevoel niet wegnemen.

Een halve eeuw geleden moest het heil komen van een overheid met centrale regie. Nadat dat geen succes bleek, werden de kaarten gezet op marktwerking en de aandeelhouder. Dat heeft spectaculaire successen opgeleverd, maar ook een reeks van hardnekkige problemen.

Het nieuwe paradigma is het stakeholder kapitalisme waarin bedrijven en hun financiers niet enkel naar de aandeelhouderswaarde kijken, maar een bredere set van belangen en doelen in hun besluitvorming betrekken. Denk aan die van het klimaat of de lokale bevolking. Steeds meer beleggers willen met hun portefeuille een gunstige impact hebben op de wereld.

Maar wanneer heb je als belegger eigenlijk impact? Als door jouw toedoen er iets verandert, zo luidt het antwoord. Maar wanneer is dat het geval en in welke mate? Dat ligt nog niet zo eenvoudig. Het moet gaan om de financiering van een project, bedrijf of fonds dat gewenste effecten realiseert, bijvoorbeeld minder CO2-uitstoot of beter geïsoleerde huizen. Tegelijkertijd moet je je als geldschieter onderscheiden: jij hebt impact omdat je iets doet dat anders niet wordt gedaan. Dat is niet zo moeilijk als je bereid bent concessies te doen aan je eigen belangen. Maar hoe zit dat als je een marktconform rendement en risico nastreeft? Of als je geld stopt in breed beschikbare green bonds? Waar zit dan de impact die de belegger op zijn conto mag schrijven?

Impactbeleggen ligt vaak niet zwart-wit. Langs verschillende kanalen kan een belegger impact uitoefenen. Zo is engagement bij aandelen gericht op concrete en meetbare uitkomsten een vorm van impactbeleggen. Maar ook het aan de grote klok hangen van een belang in een impactvol bedrijf kan een positief effect opleveren. Dat deze acties niet allemaal even impactvol zijn, moet meetellen. Net zo goed als dat een aandeelhouder meer ‘skin in the game’ heeft dan een obligatiehouder, en dus in aanleg meer impact heeft. Dergelijke nuances vragen bij projecten om een zo objectief mogelijke onderbouwing en kwantificering van de impact, net zo goed als dat dat geldt voor het rendement en het risico. Impactbeleggen begint met willen, dan komt het denken en dan het doen!