Het jaareinde nadert. Voor veel aandelenstrategen is weer het moment aangebroken om verwachte koersdoelen voor het nieuwe jaar te publiceren. Eigenlijk een beetje onzinnige exercitie, aangezien de realisaties zelden in de buurt liggen van deze puntschattingen. De behaalde rendementen liggen meestal veel hoger of juist veel lager. Daarnaast zijn strategen opportunistisch genoeg om de koersdoelen gedurende het jaar één of meerdere keren bij te stellen, zodra de doelen te conservatief of juist te optimistisch blijken te zijn. Maar los van dit alles, is het natuurlijk wel gewoon een leuke exercitie en geeft het een beeld van hoe Wall Street naar de beleggingsomgeving kijkt. Een belegger kan hier ook zijn voordeel mee doen, bijvoorbeeld door dit als een contra-indicator te gebruiken bij consensus optimisme of pessimisme.

Kijkend naar de 2026 targets voor de S&P500, de belangrijkste graadmeter van de Amerikaanse aandelenmarkt, dan spat het optimisme er weer vanaf. Dit keer is Ed Yardeni (“Dr. Ed”) niet de grootste optimist met slechts een target van 7.700, ruim 12% boven de huidige koers. De meeste koersdoelen liggen tussen 7.400 en de 8.000. Ofwel, als het aan de strategen van Wall Street ligt, kunnen we voor het vierde jaar op rij dubbelcijferige rendementen tegemoet zien.

Het aanhoudende optimisme blijft verbazen. Zeker nu er een behoorlijke consensus is dat Amerikaanse aandelen duur zijn en de concentratie wel heel erg hoog is. Dat moet een keer fout gaan, zou je zeggen. Een correctie van 15%-20% komt er zeker een keer, maar ik betwijfel of we die volgend jaar al gaan zien.

Kijk naar de huidige situatie. Voor het eerst in de geschiedenis belooft een zittende president openlijk dat hij de beurs op recordhoogte zal houden. Met een begrotingstekort van meer dan 6% van het bruto binnenlands product, beloften van belastingverlagingen en nieuwe stimuluscheques doet de Amerikaanse overheid er alles aan om aandelen te ondersteunen.

Tel daarbovenop de stortvloed aan bedrijfsinvesteringen. De ‘Magnificent 7’ pompen gezamenlijk maar liefst zo’n 600 miljard dollar per jaar in kapitaaluitgaven. De wereldwijde uitgaven aan AI-infrastructuur liggen rond de biljoen dollar per jaar. Met dit soort bedragen blijft die technologiehausse nog wel even duren.

Intussen draait de Amerikaanse centrale bank van koers. De Fed stopt met kwantitatieve verkrapping (QT). De beleidsrentes worden verder verlaagd , terwijl de inflatie nog altijd ruim boven de 3% ligt. Ook de centrale bank helpt dus een handje mee. En alsof dat nog niet genoeg is, staan er voor 2026 record-bedrijfsaankopen van eigen aandelen gepland ter waarde van zo’n 1,2 biljoen dollar.

Hoe kun je nou met al dit financiële geweld nog negatief zijn op Amerikaanse aandelen?