Frankrijk bevindt zich in een periode van verhoogde politieke onzekerheid. Sébastian Lecornu is op vrijdag opnieuw benoemd tot premier van Frankrijk, waar hij aan het begin van de week nog zijn ontslag indiende. Zijn voornemen om op te stappen, amper een maand na zijn aantreden, kwam op een kritiek moment: de regering moet een begroting voor 2026 indienen, terwijl er geen stabiele parlementaire meerderheid is. Deze parlementaire impasse vergroot het risico op dat het nog langer duurt voordat er een structureel gezonde Frans begroting komt. Dit tast het vertrouwen van de markt in de Franse overheid aan. Financiële markten reageerden overigens nauwelijks, maar de Franse staatsobligaties staan al langer structureel hoger met een oplopende spread van circa 82 basispunten ten opzichte van Duitse Bunds. Beleggers houden op de achtergrond rekening de kwetsbaarheid van de eurozone wanneer spreads steeds verder uit elkaar gaan liggen. Analisten zullen zich af vragen of de Europese Centrale Bank (ECB) bereid is in te grijpen via haar Transmission Protection Instrument (TPI) om verdere divergentie te voorkomen. Frankrijk is eigenlijk too big to fail: het is de op één na grootste economie van de eurozone, een vertrouwenscrisis betekent een systeemrisico voor de gehele muntunie. Hoewel de ECB voorlopig terughoudend blijft, zal haar geloofwaardigheid als lender of last resort opnieuw getest worden als de politieke impasse aanhoudt en de Franse rentes sterk oplopen.