Stel je voor dat er een belegging bestaat die stabiele inkomsten biedt, die meegroeien met de inflatie en die vrijwel geen kredietrisico kent. Dat klinkt toch bijna te goed om waar te zijn, niet waar? Wat nou als zoiets gewoon voor handen is, maar dat veel beleggers deze belegging links laten liggen?

We hebben het hier natuurlijk over inflatiegerelateerde obligaties, ofwel ILB’s. Obligaties waarbij de coupon elk jaar stijgt met de inflatie. Zo combineert het de voordelen van een nominale staatsobligatie, veiligheid en stabiele inkomsten, met een directe link naar de gerealiseerde inflatie. ILB’s zijn daarmee in staat zowel de hoofdsom als de koopkracht van de obligatiehouder te beschermen.

Toch zijn ILB’s de afgelopen jaren niet zo populair. In het vorige decennia, met negatieve reële rentes en lage inflatie, was het rendement op ILB’s zeer beperkt. Nu we in een ander beleggingsregime zitten, ziet ook de wereld voor ILB’s er heel anders uit. De twee belangrijkste indicatoren voor het verwachte rendement op Franse ILB’s, de reële rente en de verwachte inflatie, staan medio 2025 op respectievelijk 1,3% en 2,0%.

Daarbij komt dat wij er in onze scenarioverwachting vanuit gaan dat rentecurves verder zullen normaliseren. Dit gaat gepaard met dalende reële rentes. Inflatierisico’s zullen echter wel aan de bovenkant liggen. In deze beleggingsomgeving blijft het verwachte rendement op ILB’s dus aantrekkelijk.

Misschien wel de meest interessante eigenschap van ILB’s is hun diversificatiepotentieel. De unieke rendementsdrijvers zijn laag gecorreleerd met traditionele portefeuilles, verhogen de inflatiegevoeligheid en verbeteren het risico-rendementsprofiel. Daarnaast is het één van de weinige beleggingen die positief rendeert in een stagflatoire omgeving van lage groei en hoge inflatie.

Voor Europese beleggers liggen Franse ILB’s voor de hand. Deze markt is binnen de eurozone veruit het grootst, en kent een hoge mate van liquiditeit en slechts beperkt kredietrisico. De wereldwijde ILB-markt wordt gedomineerd door de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. Door een wereldwijde benadering wordt het concentratierisico naar specifieke landen verlaagd en het risico-rendementsprofiel nog verder verbeterd.

Zitten er dan geen nadelen aan deze reële spaarproducten? Natuurlijk wel. Er zit wel degelijk renterisico in ILB’s. Scherpe bewegingen in de rentemarkten kunnen daarmee tot forse op- of afwaarderingen leiden. Daarnaast kan de ingeprijsde inflatie, die belangrijk is voor de waardering van het product, afwijken van de gerealiseerde inflatie. Zo kan het zijn dat feitelijke inflatie lager uitvalt dan vooraf was ingeprijsd.

Met de overgang naar het nieuwe pensioenstelsel zal de nadruk voor fondsbesturen steeds meer op reële beleggingsuitkomsten komen te liggen. Maar juist nu dreigen ILB’s tussen wal en schip te vallen. Juist voor ILB’s snijdt het mes aan twee kanten. Want waar ze in de rendementsportefeuille hun rol als diversifier kunnen vervullen, kunnen ze in de beschermingsportefeuille juist worden opgesteld om de reële verplichtingen af te dekken. Inflatiegerelateerde obligaties kunnen daarmee een serieuze overweging zijn voor beide kanten van de medaille, in zowel de rendements- als beschermingsportefeuille. Een veilige garantie op reëel koopkracht behoud!